آب بند مکانیکی

آب بند مکانیکی یا سیل مکانیکی که بعضی مواقع فیبر و فنر هم نامیده می شود از اجزای اصلی  پمپ  سانتریفوژ است که پشت پروانه قرار گرفته و از نشت سیال از اطراف محور به خارج از محفظه پمپ جلوگیری می کند. بعضی از انواع پمپ های سیرکولاتور فاقد آب بند هستند که به آن ها گلندلس گفته می شود. به پمپ های سیرکولاتور دارای آب بند مکانیکی، گلنددار (glanded) هم گفته می شود.

آب بند مکانیکی شامل آب بند اولیه متشکل از دو صفحه ثابت و متحرک و آب بند ثانویه متشکل از قطعات لاستیکی مانند اورینگ می باشد.

آب بند مکانیکی اولیه از دو صفحه کاملا صیقلی که عمود بر محور نصب می شوند تشکیل شده است یکی از صفحات ثابت و دیگری متحرک است این دو صفحه به وسیله یک یا چند فنر در تماس با یکدیگر هستند. صفحه ثابت روی پوسته پمپ و صفحه متحرک روی محور پمپ قرار دارد. این دو سطح آب بندی کاملا روی همدیگر قرار نگرفته اند به شکلی که فیلم بسیار نازکی از سیال بین دو صفحه به وجود می آید که وظیفه خنک کردن دو صفحه را انجام می دهد. ضخامت این فیلم در حد دهم میلیمتر است و عملا قبل از آن که آب امکان پیدا کند که از این منفذ فرار کرده و به بیرون نشت کند،‌ بخار می شود.

در صورت استفاده از آب بند مکانیکی، نشتی صفر خواهد بود. جنس صفحات آب بند مکانیکی اولیه معمولا از کربن گرافیت، سرامیک آلومینا، سیلیکون کارباید و تنگستن کارباید و جنس اورینگ معمولا از NBR و EPDM و FPM و PTFE می باشد.

عوامل زیر بر انتخاب آب بند مکانیکی تاثیر دارد: 1- دمای سیال 2- فشار سیال 3- نوع سیال (ویسکوزیته – PH – ذرات معلق )

برای نگه داشتن دو سطح سیل مکانیکی روی یکدیگر و همین طور کمک به آب بندی در شرایطی که پمپ خاموش است از یک یا چند فنر استفاده می شود. فنر سیل مکانیکی می تواند از چند فنر کوچک محوری در اطراف محور تشکیل شده باشد و یا شامل یک فنر بزرگ باشد.

عموما برای کمک به خنک کاری در آب بند مکانیکی، بخشی از سیال خروجی از پروانه در اطراف سیل مکانیکی به چرخش در می آید (فلاشینگ). این مسیر ممکن است در داخل درپوش پوسته پمپ تعبیه شده باشد و یا بصورت یک خط لوله در بیرون پمپ قرار گرفته باشد.